Liczne pałace i rezydencje o dużych oknach, balkonach z tarasami i schodami reprezentują budownictwo świeckie. Okres barokowy rozwija duże przestrzenne założenia ogrodowe. Występują tu liczne akcenty architektury ogrodowej: fontanny, strumyki, z mostkami, kaskady, sadzawki, altanki, groty oraz wielopoziomowe tarasowe schody. Elementy architektoniczne harmonizują z licznymi wolno stojącymi obiektami dekoracji rzeźbiarskiej. Zasadą nowożytnej kompozycji ogrodowej jest układ oparty o oś symetrii, rozwinięty w formach geometrycznie ukształtowanych kwater zieleni w ścisłym powiązaniu z architekturą. W rozwoju architektury ogrodów następuje z czasem mocne, jakkolwiek sztuczne, wzbogacenie wątków przestrzennej kompozycji zieleni przez geometryczne formowanie strzyżonych krzewów, szpalerów drzew, kwietników i kwiatonów.
