BiznesTeoria podazy pieniadza

Teoria podazy pieniadza

by

rp_finanse1.jpgW czasie kiedy Fisher rozwijał swoją teorię popytu pieniądza, tym samym zagadnieniem zajmowała się grupa klasycznych ekonomistów w Cambridge w Wielkiej Brytanii, skupiona wokół Alfreda Marshalla i A.C. Pigou. Chociaż w wyniku prowadzonych badań otrzymali równanie identyczne z równaniem Fishera na popyt pieniądza (Md = kxPY), ich teoria różniła się znacznie od kluczowe wyłącznie poziom transakcji oraz instytucje, które determinują sposób, w jaki ludzie zawierają transakcje, ekonomiści z Cambridge zastanawiali się, na jaką ilość pieniędzy zgłosiłaby zapotrzebowanie jednostka przy określonych warunkach. W modelu z Cambrigde zatem jednostki mają pewien zakres elastyczności wyboru w swoich decyzjach dotyczących ilości pieniądza i nie są całkowicie ograniczane przez warunki instytucjonalne, takie jak korzystanie z kart kredytowych. Konsekwentnie, model z Cambridge nie eliminuje zupełnie wpływu stóp procentowych na popyt na pieniądze. Klasyczni ekonomiści z Cambridge uznali, że dwie cechy pieniądza motywują ludzi do tego, aby chcieli utrzymywać pieniądze: ich użyteczność jako środka wymiany oraz środka przechowywania wartości. Pieniądz jest środkiem wymiany i dlatego ludzie mogą z jego pomocą zawierać transakcje. Ekonomiści z Cambridge zgadzali się z Fisherem, że popyt na pieniądze wiąże się (ale nie jest całkowicie zależny) z poziomem transakcji i że istnieje element transakcyjny popytu, proporcjonalny do dochodu nominalnego.

Back to Top