EkonomiaSystem stalych kursow walutowych

System stalych kursow walutowych

by

rp_ekonomia25.jpgW systemie Bretton Woods zmiany kursów walutowych miały następować tylko w sytuacji ?fundamentalnej nierównowagi” państwa, czyli ogromnych, utrzymujących się deficytów lub nadwyżek bilansu płatniczego. W celu utrzymania stałego kursu walutowego w państwie, które miało deficytowy bilans płatniczy i traciło rezerwy międzynarodowe, MFW pożyczał temu państwu rezerwy międzynarodowe, na które składały się kontrybucje państw członkowskich. Ponieważ to MFW dyktował pożyczającym państwom warunki kredytu, mógł zarazem wspierać wprowadzanie w tych państwach restrykcyjnej polityki pieniężnej w celu wzmocnienia ich waluty i wyeliminowania deficytów w bilansie płatniczym. Jeżeli pożyczki MFW okazywały się niewystarczające, aby zapobiec deprecjacji waluty, państwo otrzymywało pozwolenie na jej dewaluację i ustalenie nowego, niższego kursu walutowego. Istotną wadą systemu Bretton Woods było to, że chociaż MFW mógł wywierać na państwa obciążone deficytem i tracące rezerwy międzynarodowe presję w celu nakłonienia ich do dewaluacji ich środków płatniczych lub prowadzenia restrykcyjnej polityki pieniężnej, to nie miał żadnych instrumentów nacisku na państwa z nadwyżką bilansową, które zmuszałyby te państwa do zweryfikowania i podwyższenia swoich kursów walutowych lub wprowadzenia bardziej ekspansywnej polityki. W tym kontekście szczególnie trudne było położenie państw waluty rezerwowej, takich jak Stany Zjednoczone, które w ramach systemu z Bretton Woods nie mogły zdewaluować swoich walut, nawet jeśli dolar był przeszacowany. Kiedy w latach sześćdziesiątych Stany Zjednoczone próbowały zmniejszyć bezrobocie w kraju przez wprowadzenie inflacyjnej polityki pieniężnej, pojawiła się fundamentalna nierównowaga przeszacowanego dolara.

Back to Top