Jak wynika z przeprowadzonej analizy struktury i stopnia niezależności największych banków centralnych, najbardziej niezależny jest Bundesbank (na równi ze Szwajcarskim Bankiem Narodowym), za którym zaraz podąża Rezerwa Federalna. Zgodnie z planami w 1999 r. zawiązana została europejska unia monetarna, swoją działalność rozpoczął również Europejski Bank Centralny, którego struktura jest zbliżona do struktury Systemu Rezerwy Federalnej, przy czym banki centralne wszystkich państw będą odgrywały rolę analogiczną do roli banków Rezerwy. Europejski Bank Centralny jest wysoce niezależny, w stopniu porównywalnym z Bundesbankiem; niezależny od Unii Europejskiej (EU) oraz rządów państw, ponadto zaś będzie całkowicie kontrolował politykę pieniężną. Poza tym, podobnie jak w przypadku Bundesbanku, podstawowym zadaniem Europejskiego Banku Centralnego jest podtrzymywanie stabilności cen. Tendencją ostatnich lat jest przyznawanie przez rządy coraz większej niezależności bankom centralnym ich państw; najnowszym przykładem może być Hiszpania i Francja. Zarówno teoria jak i doświadczenie wskazują, że bardziej niezależne banki centralne prowadzą lepszą politykę pieniężną, co nadaje rozmach tym trendom.
